Witam

Może to jest dobre miejsce na dwa słowa dotyczące BO i freedivingu jako dyscypliny sportu i metody spędzania wolnego czasu. Doskonale zdajemy sobie sprawę, że z uprawianiem każdej dyscypliny sportu związane są zagrożenia. Czasami są one pozornie niewielkie i nie pozostawiające śladu a czasami prowadzące do prawdziwych tragedii. Oczywiście w wolnym kraju osoba dorosła może decydować sama o sobie i podejmować różnego rodzaju ryzyka. Tak jest również we freedivingu. Osobiście uważam, że freediving to przełamywanie barier i szukanie granic swoich możliwości jednak przede wszystkim doskonała zabawa. Pisałem o tym już wiele razy ( podobne jak inny członkowie SFP ) ostrożnie. Z asekuracją jest tak, że widomo że jest dobra dopiero po szczęśliwym zakończeniu i nie chodzi tu o umiejętności asekurantów. Pamiętajcie też o tym, że warunki na zawodach są zdecydowanie inne od tych na treningu. Na zawodach nie dość, że jest liczna asekuracja to jeszcze lekarz i cały odpowiedni sprzęt. Na treningu oprócz asekuracji partnera zazwyczaj nie mamy nic więcej. Jeżeli chodzi o BO to tak naprawdę nigdy nie wiemy czym ono się skończy. Pamiętajmy więc nie tylko o przełamywanie własnych barier ale i o swoich partnerach, asekurantach i nie narażajmy ich. Trening ma nas uczyć kontroli własnego ciała, rozumienia jego sygnałów a nie prowadzić do sytuacji, w której narażamy siebie i innych. Z tego punktu widzenia jestem zdecydowanym przeciwnikiem doprowadzania do sytuacji, w której próba kończy się BO.

Pozdrawiam świątecznie Radek.

Witaj Piotrze,
Czy możesz coś szerzej napisać o okolicznościach BO? Jaki był Twój stan psychofizyczny przed próbą? Dopakowywałeś się? Jak bardzo? Coś o wentylacji, rozgrzewce, poprzedzających 'okrążeniach’. Pamiętasz kiedy zaczęły się skurcze? Jaki dotychczasowy PB?

To tylko próżna 'dziecięca’ ciekawość 😉

Dzięki z góry i pozdrawiam,
em.

Z moich obserwacji wynika, że często ludzie z gorszym samopoczuciem potrafią osiągnąć niezłe wyniki. Sam czegoś takiego doświadczyłem. Wtedy można się naprawdę zdziwić. Przykładów znam kilka także wśród naszych znajomych. Ekstremą było chyba zapalenie krtani w ubiegłym roku na zawodach w Toruniu u Nitasa i Donicy, którzy zajęli kolejno pierwsze i drugie miejsce. Co ja się nasłuchałem od niektórych jak to się dziś źle czują, a potem stali na podium i często robili życiówki. Trzeba przyznać, że nieźle jak na schorowanych ludzi. I na pewno coś w tym jest.

Często jak płynie się długości w basenie to każde odbicie od ściany w fazie walki wywołuje przypływ adrenaliny i dodaje kopa do płynięcia dalej.

Rozgrzewka przed dynamiką w postaci zrobienia kilku… dynamik dla mnie nie jest dobrym pomysłem. Przed dynamiką proponowałbym max 1-2 próby (na luzie, zapoznawcze), ewentualnie jakaś statyka wcześniej. Ale każdy ma swoje patenty, które nie musza się sprawdzać u innych.

W dynamice po fazie przyjemnego, fajnego płynięcia przychodzi kryzys w postaci bicia przepony i dyskomfortu. Organizm zaczyna domagać się powietrza i płynący freediver walczy z tym naturalnym odruchem. Później przychodzi jednak stan trochę przyjemniejszy.
Nie oznacza on wcale, że jest lepiej ale nurek określiłbym to godzi się na taki stan braku powietrza, akceptuje go, w pewnym sensie jest w stanie ignorować głód oddechu. Wtedy jest jeszcze w pełni przytomny i może się w każdej chwili, czysto wynurzyć. Ile mu zostało sekund, a może nawet minut trudno powiedzieć???
Jak napisałem wcześniej u każdego jest inaczej, ale u wielu jest podobnie. Nigdy nie wiadomo kiedy przyjdzie blackout ale często ćwicząc i rozsądnie poprawiając swój PersonalBest będziesz wiedział lepiej kiedy można się go spodziewać.