Co do kalosza, to w WaterWay-u Model 2 jest identycznie. Ja pływam w niej 1,5 h co tydzień. Przyzwyczaiłem się do tego bólu i już nawet nie przeszkadzają mi skurcze stóp.
Mimo tych wszystkich niedogodności uważam, że to nieuniknione, ponieważ żeby dobrze kontrolować ten kawał „blachy”, trzeba niestety mocno te stopy do niej „przywiązać”.

Ogólnie robota jest dobrze wykonana. Ale ja obserwuję niesymetryczne wyginanie się pióra rezotexu. Nie wiem czym to jest spowodowane, ale nie wpływa to w żaden sposób na kierunek i siłę.
Mono jest bardzo szybka. Mnie przepłynięcie 50m (z nawrotem, bo basen jest 25 metrowy) zajęło 26 sekund. Pod koniec wykonałem jeden wyskok, by nabrać powietrza – to już dostateczny pokaz jej możliwości.

Dodatkowo kalosz płetwy można regulować! To brzmi obiecująco, ale to prawda. Z tyłu na pięcie są sklejone ze sobą dwa paski. Można je odkleić (ale ostrożnie!) i ponownie skleić na przykład mniejszając, albo zwiększając rozmiar kalosza. Ja do ponownego sklejenia użyłem kleju do dętki 🙂 Trzyma bardzo dobrze już od 4 miesięcy, mimo, że co tydzień je używam.

Tyle z mojej krótkiej recenzji na temat WaterWay Model 2.