To może dorzucę kilka swoich obserwacji.
Prawda jest taka, że przed statykami wszyscy sie hiperwentylują – nawet Ci, którzy o tym nie wiedzą 🙂
Ale nie należy tego mylić z forsowną hiperwentylacją, świadomie stosowaną.
Z moich doświadczeń wynika, że nie ma niczego nagannego (ale podkreślam – PRZY STATYKACH) w jakiejś tam formie hiperwentylacji.
Zwłaszcza przy statykach „na sucho”. Są osoby, które inaczej nawet by tych statyk nie były w stanie wykonać, bo przy wstrzymywaniu powietrza wykonywanym nie w wodzie po prostu czują ogromny dyskomfort.
Jednak nawet jeśli ktoś mocno się hiperwentyluje wykonując statykę kanapową, w wodzie powinien wentylację ograniczyć w stosunku do tego co robi sie „na sucho” (jak – to już kwestia eksperymentalnego dobrania). Często jest bowiem tak, że wentylacja, która pozawala wydłużyć (czy nawet po prostu „przetrwać”) statykę bez wody, w basenie może prowadzić do BO. To po prostu kwestia innych odruchów jakie nasze ciało nabywa po zanurzeniu się.
U mnie odruchy związane z zanurzeniem sie w wodzie są na tyle silne, że nie byłbym w stanie wykonać dłuższej statyki bez wentylacji i kilku rozgrzewek. Dzięki temu pierwsze skurcze pojawiają się po miedzy 2,30, a 3 minutą. I z tymi skurczami jakoś dociągnę do tych 6 czy 6,30. W wypadku gdybym zrobił statykę w wodzie „od strzału” skurcze pojawiłyby się po mniej więcej minucie… a kontrakcje i zwiększający sie z czasem dyskomfort z nimi związany, są moim zdaniem sporym „pożeraczem” tlenu. Dlatego własnie istotne jest by nie tylko na sucho ćwiczyć, ale też dobrać odpowiednią wentylację (oraz w ogóle sposób przygotowania) do tego co później dzieje sie podczas statyk w wodzie.